"Metafizyczna melancholia"
Seria czarno–białych fotografii przedstawia miejsca, które są mi najbliższe. W większości to krajobrazy Podbeskidzia, które znam od dziecka. Gdy byłam mała budziły we mnie ciekawość, chęć odkrywania i podziwiania ich. Zakątki te, w różnych porach dnia i roku wyglądały inaczej. Wraz z nimi zmieniałam się także ja. Można je nazwać moim intymnym dziennikiem wspomnień. Zdjęcia są powiązane ze sobą w pewną całość, która jest dla mnie swoistą retrospekcją przywołującą dzieciństwo. Starałam się najwierniej ująć w tych pejzażach nutę nostalgii i zamyślenia. Dość mocny kontrast zdjęć podkreśla ich dramatyczność.
Symboliczne uczestnictwo ludzi i ich działań w moich fotografiach pozwala stwierdzić, iż jestem osobą żyjącą na uboczu, na peryferiach wielkich miast. Bezruch fotografii, wyludnienie, apatia skłaniają do tęsknoty za wartościami. Są to naturalne, ludzkie emocje, których każdy z nas doświadcza.
Przy użyciu realistycznych środków powstał przygnębiający pejzaż emanujący sennością, lekką nierealnością oraz metafizycznością.
Symboliczne uczestnictwo ludzi i ich działań w moich fotografiach pozwala stwierdzić, iż jestem osobą żyjącą na uboczu, na peryferiach wielkich miast. Bezruch fotografii, wyludnienie, apatia skłaniają do tęsknoty za wartościami. Są to naturalne, ludzkie emocje, których każdy z nas doświadcza.
Przy użyciu realistycznych środków powstał przygnębiający pejzaż emanujący sennością, lekką nierealnością oraz metafizycznością.
Magdalena Szostok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz