"Slumsy"
http://www.skyscrapercity.com
Praca dyplomowa, którą wykonałam, składa się z sześciu obrazów o formacie 220 x 115. Obrazy zostały namalowane farbą olejną na deskach Przedstawiają slumsy oraz ludzi w nich przebywających. W celu wykonania pracy wykorzystałam zdjęcia znajdujące się w internecie. Posłużyłam się nimi przenosząc znajdujący się na nich obraz na deskę. Starałam się namalować obrazy tak, aby jak najwierniej przedstawiały to, co znajduje się na zdjęciu. Jednakże moim zamiarem nie było stworzenie obrazów hiperrealistycznych, ponieważ chciałam, aby widać było plamę oraz gest malarski, aby każdy zobaczył, że obrazy zostały namalowane. Jest to bardzo istotne, że praca została wykonana farbą olejną, na dużym formacie oraz, że jest to praca malarska. W przeciwnym razie powiększyłabym jedynie zdjęcia, zaczerpnięte z internetu, do odpowiednich rozmiarów. Uważam jednak, że obraz ma większą rangę oddziaływania niż zdjęcie, ponieważ jest kojarzony z klasyką, ze sztuką czystą, wysoką.
Problemem wykluczenia społecznego zajmuję się już od dawna. Jednakże wcześniej zajmowałam się problemem lokalnie, w przestrzeni miejskiej, w której mieszkam. Obecnie zastanawiam się nad tym, jak wygląda problem ubóstwa globalnie. Najwięcej ludzi wykluczonych społecznie znajduje się w slumsach, które z roku na rok są coraz większe w związku z zwiększaniem się liczby ludzi ubogich. „...w Azji Południowej badania przeprowadzone pod koniec lat 80. pokazały, że 90% wzrostu liczby gospodarstw domowych w miastach przypada na slumsy. Ogromna liczba skłotersów w Karaczi co 10 lat ulega podwojeniu, a slumsy w Indiach rosną 2,5-krotnie szybciej niż ogólna liczba ludności(...) Do Delhi rocznie migruje 500 tys. osób – z czego 400 tys. kończy w slumsach.” Jest to bardzo istotny problem społeczny, głównie w tzw. krajach Trzeciego Świata.
Postanowiłam namalować obrazy przedstawiające slumsy, ponieważ chciałabym, aby ludzie zaczęli zastanawiać się nad tego typu problemami, ale również nad polityką państw oraz gospodarką światową. Dlaczego tak się dzieje w obecnym świecie?
Prawie na każdym obrazie ludzie przedstawieni są w naturalnej wielkości, aby każdy mógł utożsamić się z postacią na obrazie, która zmierza w kierunku odbiorcy. Obrazy są duże, co wskazuje również na ogrom zjawiska powstawania slumsów. Malarstwo wystawione w galerii odbieramy jako koneserzy, esteci. Środki przekazu, narzędzia, jakich używam, mają wartość symboliczną. Niektórzy sądzą, że malarstwo jest „burżuazyjne”, przeznaczone dla wysmakowanych odbiorców zatem malując obrazy nadaje im rangę, a używając wielkich formatów ukazuję powagę zaczerpniętego przeze mnie tematu (niegdyś, na akademiach, tego typu format był przeznaczony dla malarstwa historycznego jako tematu najbardziej znaczącego). W tej sytuacji problem ubóstwa nabiera większego znaczenia. Jednakże obrazy postanowiłam umieścić w przestrzeni publicznej, która nie jest przeznaczona do wystawiania tego typu obrazów. Chcę, aby moje obrazy mogli zobaczyć wszyscy, bez względu na to czy interesują się sztuką. Wystawienie obrazów w takim miejscu sprawia, że chcąc lub nie chcąc ludzie i tak je zobaczą i prawdopodobnie zainteresują się obrazami, gdyż będzie to nietypowe zjawisko. Dzięki temu obrazy zaczną bardziej „oddziaływać” społecznie.
Ludzie wykluczeni społecznie nie mają głosu w przestrzeni publicznej. Chcę, aby moje obrazy „mówiły” w ich imieniu. Chcę, aby przedstawiały problem. Jednakże nie chcę oceniać sytuacji tych ludzi, nie chcę pokazywać, że ludzie żyjący w slumsach są nieszczęśliwi, ponieważ tego tak naprawdę nie wiem. Chcę ukazać problem, nad którym każdy z nas powinien się zastanowić, ponieważ on istnieje na całym świecie.
Problemem wykluczenia społecznego zajmuję się już od dawna. Jednakże wcześniej zajmowałam się problemem lokalnie, w przestrzeni miejskiej, w której mieszkam. Obecnie zastanawiam się nad tym, jak wygląda problem ubóstwa globalnie. Najwięcej ludzi wykluczonych społecznie znajduje się w slumsach, które z roku na rok są coraz większe w związku z zwiększaniem się liczby ludzi ubogich. „...w Azji Południowej badania przeprowadzone pod koniec lat 80. pokazały, że 90% wzrostu liczby gospodarstw domowych w miastach przypada na slumsy. Ogromna liczba skłotersów w Karaczi co 10 lat ulega podwojeniu, a slumsy w Indiach rosną 2,5-krotnie szybciej niż ogólna liczba ludności(...) Do Delhi rocznie migruje 500 tys. osób – z czego 400 tys. kończy w slumsach.” Jest to bardzo istotny problem społeczny, głównie w tzw. krajach Trzeciego Świata.
Postanowiłam namalować obrazy przedstawiające slumsy, ponieważ chciałabym, aby ludzie zaczęli zastanawiać się nad tego typu problemami, ale również nad polityką państw oraz gospodarką światową. Dlaczego tak się dzieje w obecnym świecie?
Prawie na każdym obrazie ludzie przedstawieni są w naturalnej wielkości, aby każdy mógł utożsamić się z postacią na obrazie, która zmierza w kierunku odbiorcy. Obrazy są duże, co wskazuje również na ogrom zjawiska powstawania slumsów. Malarstwo wystawione w galerii odbieramy jako koneserzy, esteci. Środki przekazu, narzędzia, jakich używam, mają wartość symboliczną. Niektórzy sądzą, że malarstwo jest „burżuazyjne”, przeznaczone dla wysmakowanych odbiorców zatem malując obrazy nadaje im rangę, a używając wielkich formatów ukazuję powagę zaczerpniętego przeze mnie tematu (niegdyś, na akademiach, tego typu format był przeznaczony dla malarstwa historycznego jako tematu najbardziej znaczącego). W tej sytuacji problem ubóstwa nabiera większego znaczenia. Jednakże obrazy postanowiłam umieścić w przestrzeni publicznej, która nie jest przeznaczona do wystawiania tego typu obrazów. Chcę, aby moje obrazy mogli zobaczyć wszyscy, bez względu na to czy interesują się sztuką. Wystawienie obrazów w takim miejscu sprawia, że chcąc lub nie chcąc ludzie i tak je zobaczą i prawdopodobnie zainteresują się obrazami, gdyż będzie to nietypowe zjawisko. Dzięki temu obrazy zaczną bardziej „oddziaływać” społecznie.
Ludzie wykluczeni społecznie nie mają głosu w przestrzeni publicznej. Chcę, aby moje obrazy „mówiły” w ich imieniu. Chcę, aby przedstawiały problem. Jednakże nie chcę oceniać sytuacji tych ludzi, nie chcę pokazywać, że ludzie żyjący w slumsach są nieszczęśliwi, ponieważ tego tak naprawdę nie wiem. Chcę ukazać problem, nad którym każdy z nas powinien się zastanowić, ponieważ on istnieje na całym świecie.
Gabriela Pienias
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz